Tokom prošle godine na Odjeljenju dječije hirurgije Univerzitetskog kliničkog centra Tuzla uvedena je nova procedura endoskopskog liječenja vezikoureteralnog refluksa. Ovu minimalno invazivnu terapijsku metodu operativni tim Odjeljenja za dječiju hirurgiju od početka 2015. godine sprovodi samostalno i do sada su je primjenili kod 12 pacijenta pedijatrijske urologije. Prema riječima dr. Amira Halilbašića, dječijeg hirurga Klinike za dječije bolesti, vezikoureteralni refluks se javlja kad se otvor uretera koji se nalazi na spoju uretera i mokraćne bešike ne zatvara adekvatno. Ovaj deformitet uzrokuje retrogradni tok urina iz bešike ka ureterima i kasnije do bubrega, ovisno o stepenu vezikoureteralnog refluksa.
“Mnoga djeca imaju vezikoureteralni refluks bez udruženosti sa infekcijom urinarnog trakta, a pošto se invazivne dijagnostičke metode provode samo kada je to klinički indicirano, prava incidenca vezikoureteralnog refluksa nije poznata. Procjenjuje se da od 0,4% do 1,8% djece u svijetu ima vezikoureteralni refluks. Među dojenčadi kod koje je prenatalno ultrasonografski dijagnostikovana hidronefroza, oko jedne trećine ima i vezikoureteralni refluks”, kaže dr. Halilbašić. On takođe ističe da se kod većine djece sa vezikoureteralnim refluksom može javiti postepeno poboljšanje, ali što je stepen vezikoureteralnog refluksa veći, manja je vjerovatnoća za spontano povlačenje.
Posljedice vezikoureteralnog refluksa mogu biti vrlo ozbiljne. Može doći do infekcije bubrega ukoliko dijete ima urinarnu infekciju, pa se inficirani urin vraća u bubrege. Ovakve infekcije mogu dovesti do stvaranja ožiljka na bubregu, ali i njegovog oštećenja, te mogu uzrokovati smanjenje bubrežne funkcije, kao i visok krvni pritisak kasnije u životu. “Postavljanje dijagnoze febrilnih infekcija urinarnog trakta može biti teško iz više razloga. Djeca obično dolaze do ljekara sa nespecifičnim znacima i simptomima. Infekcija kod dojenčati se može manifestovati slabijim napredovanjem, sa ili bez temperature. Ostali znaci uključuju povraćanje, dijareju, anoreksiju i letargiju. Starija djeca se mogu žaliti na abdominalne bolove i smetnje pri mokrenju. Pijelonefritis kod mlađe djece češće se manifestuje kao neodređen abdominalni bol u odnosu na lumbalni bol koji se javlja kod starijih pacijenata. Ponekad se susrećemo i sa djecom sa uznapredovalom reluksnom nefropatijom koja se manifestuje glavoboljom ili kongestivnim popuštanjem srca zbog neliječene hipertenzije ili čak sa uremijskim sindromom zbog renalne insuficijecije”, pojašnjava dr. Halilbašić.
U liječenju vezikoureteralnog refluksa postoje tri opcije, to su antibiotsko profilaktičko liječenje, operativno i endoskopsko liječenje. “U posljednje vrijeme u rješavanju vezikoureteralnog refluksa najviše je zastupljen endoskopski tretman. Ovo je savremen, bezbjedan i efikasan način liječenja vezikoureteralnog refluksa. Izvodi se endoskopski, pomoću cistoskopa, pri čemu se gel ubrizgava gdje ureter ulazi u mokraćnu bešiku, što sprečava povratak urina u uretere i bubrege. Time se stvara izbočina koja ne dozvoljava retrogradni tok urina u ureter. Nakon izvjesnog vremena, novo tkivo se formira oko gela obezbjeđujući dugoročne rezultate”, kaže dr. Amir Halilbašić.
Prepoznate prednosti endoskopskog tretmana uključuju kraće vrijeme liječenja, manji hirurški morbiditet, uporedive stope uspjeha i očuvanje opcije eventualnog otvorenog hirurškog tretmana.